Rozdział 3

 Spełnienie Marzeń 

                                    JEŻELI CZYTASZ KOMENTUJ Z GÓRY DZIĘKUJĘ ;D

Przepiękna sukienka ja na środku sceny. Tłum krzyczący moje imię.

Już miałam zacząć śpiewać i wtedy…

Zadzwonił budzik.

Otworzyłam oczy było wcześnie rano. Promienie słońca przedzierały się przez zasłony.

Wstałam, podeszłam do okna i szybkim ruchem odsłoniłam zasłony. Promienie słońca opanowały całe pomieszczenie. Stojąc w strudze światła czułam jak delikatne promyki gładzą moją bladą twarz.

Gdy nacieszyłam się tym widokiem poszłam do kuchni przygotować sobie coś pysznego do zjedzenia. Zjadłam śniadanie i posprzątałam w kuchni następnie poszłam wybrać strój na dzisiaj.  

Weszłam do garderoby i wybrałam.

Ze względu na przepiękną pogodę postanowiłam założyć białą bluzkę na krótki rękaw z napisem (BITCHES) , pod koszulkę założyłam czarny gorset z ćwiekami do tego krótkie dżinsowe spodenki i czarne wysokie koturny.

Makijaż był bardzo prosty. Miałam cieką warstwę pudru, dobrze podkreślone rzęsy i czerwoną szminkę na ustach, włosy zostawiłam w artystycznym nieładzie. Uznałam że tak będzie najlepiej.

Po przebraniu się wybrany komplet spojrzałam na zegarek miałam jeszcze dużo czasu do wyjścia. Poszłam usiąść na balkonie. W drodze na zewnątrz zabrałam ze sobą gitarę. Usiadłam na krześle i zaczęłam grać jakąś melodię z pamięci.

Grając oraz śpiewając odcinałam się od tego wszystkiego. Uciekałam od problemów, które mnie trapiły. Zamykałam umysł i otwierałam swoje serce pokazując to, jaka naprawdę jestem,

każdy kto mnie słuchał, mógł spojrzeć w moją duszę. W tym Momocie zapominałam o wszystkich sprawach.

Kiedy moja piosenka dobiegła końca otworzyłam oczy, spojrzałam na zegarek.

Nadszedł czas, to już!

Wstałam wzięłam głęboki wdech i wyszłam.

Postanowiłam że do wytwórni przejdę się pieszo. Droga zajęła mi piętnaście minut.

Weszłam do dużego budynku. W holu od razu serdecznie mnie przywitano, jakby mnie znali.

Zaprowadzili mnie do gabinetu tego znanego producenta.

Weszłam tam ze strachem na twarzy. Wiedziałam że to jest najważniejsza rozmowa w moim życiu. Nie mogłam tego spieprzyć! Chciałam wypaść jak najlepiej na tej rozmowie. Muszę się postarać nie ma innej opcji . Operacja spełnić morzenia rozpoczęta. „Oto twoja szansa nie spieprz jej „  powiedziałam pod nosem sama do siebie i weszłam do pomieszczenia które wskazała mi miła recepcjonistka.

-Catherine już jesteś.-Uśmiechną się serdecznie – siadaj i nie bój się ja nie gryzę.- w tym Momocie przypomniałam sobie a Harrym.

-Aż tak widać?- zapytałam.

-Trochę ale rozumiem możesz się bać.

Wysiliłam się na mały uśmiech. „ Rozumiem możesz się troszkę bać „ . Troszkę czy on wie o czym mówi?! Moje serce biło jak szalone z podekscytowania i nerwów.

-Dobrze posłuchaj- zaczął mówić- wiesz dla czego w ogóle się tu znajdujesz?

Nie wiedziałam co mam mu odpowiedzieć jednak zebrałam szybko myśli i odparłam.

-Jestem tu aby spełnić swoje marzenie.- odpowiedziała.

Na twarzy mężczyzny  pojawił się szeroki uśmiech.

-A ja ci pomogę je spełnić.- słuchając tego bardzo się ucieszyłam.

-Kiedy zobaczyłem twoje nagranie od razu pomyślałem że jesteś wyjątkowo uzdolniona i postanowiłem że pomogę ci wybić się na pierwsze miejsca listy przebojów.

Nie mogłam uwierzyć w to że taki producent jak on weźmie mnie pod swoje skrzydła. Byłam taka szczęśliwa.

-Za pół godziny wystąpisz przed publicznością składającą się z sześciu obserwujących mnie i pięciu innych osób.-powiedział.

-Ale jak to już ,ale…-przerwał mi.

-Spokojnie dasz radę.- uśmiechną się .

-Muszę nie mam wyboru.- na mojej twarzy malował się niepokój.

Martwiłam się nie wiedziałam czy sobie poradzie a jak coś schrzanię!  W mojej głowie toczyła się istna bitwa myśli.

Byłam taka przejęta, w mojej głowie tworzyły się najgorsze scenariusze jakie tylko mogły się wydarzyć. Najgorszym z nich była możliwość stracenia głosu przed samym występem i zrobienia z siebie pośmiewiska. Tego bym nie przeżyła.

Z moich przemyśleń wyrwał mnie Mike ( był to producent).

-Miałem nadzieję że zagrasz pewien utwór na fortepianie.-przerwał chciał zobaczyć jak na to zareaguję, upewniając się że wszystko jest w porządku kontynuował.-a utworem którym wykonasz będzie „One Direction- Kiss You ‘’.

Kiedy to powiedział uśmiechnęłam się, nie musiałam się jej nawet uczyć , zamkniętymi oczami mogła bym ją zagrać. Uwielbiałam tą piosenkę była taka pełna życia.

-Dobrze.- odpowiedziałam.

Potem zaprowadził mnie do sali treningowej. Była przepiękna.

Całe pomieszczenie było takie ciepłe, przytulne. Sprawiało że chciałam tam zostać i nigdzie więcej nie iść.

Po wróceniu do świata żywych poszłam w skazane miejsce przez Mika i usiadłam przed przepięknym czarnym fortepianie. Byłam tak zachwycona pięknem tego instrumentu że nawet nie zauważyłam kiedy wyszedł Mike .

Gdy dotknęłam pierwszych klawiszy wydobył się przepiękny dźwięk. Ogarniał on całe pomieszczenie. Wsłuchana w melodię piosenki zaczęłam śpiewać. Moja dusza wraz z sercem cieszyła się że mogę być tutaj i robić to co kocham.

Kiedy zakończyłam piosenkę do pomieszczenia ponownie wszedł Mike, ale nie był sam…

__________________________________________________________________________________

Kolejny rozdział :D Moim zdaniem może być ;D Pisałam go przy piosence Jason Walker – Down :D Uwielbiam tą piosenkę ponieważ pochodzi ona z mojego ulubionego serialu „ Pamiętniki Wampirów <3

Więc tak :D Chcę podziękować wszystkim tym co czytają :D Pozdrawiam :D

Oraz dedykuję ten rozdział Tobie Ado  !!!! Nareszcie dodałam rozdział ! tylko dla tego że nie mogłaś się doczekać kiedy to zrobię :D

Miłego czytania pozdrawiam :* 

                                                              Oto strój Catherine